Black Darker : The Origin

     สวัสดีจ้านี่ก็เป็นผลงานแฟนตาซีเรื่องแรกของเราหวังว่า ผู้อ่านทุกท่านจะชอบนะ! ถ้าชอบก็อย่าลืมกดติดตามด้วยนะ ปิ้ว!

..........................................................

     Prologue

          “ข้าหวังเพียงความตายของเจ้า อนาลิส” เสียงกระซิบอันแผ่นเบาปลุกหญิงสาวให้ตื่นขึ้น ในโถงอันว่างเปล่า กระจกหลากสีสะท้อนแสงจันทร์เป็นเงาทอดลงมา เผยให้เห็นร่างสตรีผู้สูงศักดิ์นั่งไขว่ห้าง เท้าคางอยู่บนบัลลังก์  ผิวของเธอเปล่งประกายสีขาวดุจหิมะแรกฤดู เส้นผมสีดำคลับยาวถึงกลางหลังสวมมงกุฎทองคำขาวที่ประดับไปด้วยอัญมณีหลากสี  ใบหน้าเรียวคมจมูกโด่งเป็นสัน  ริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆเป็นกระจับ ดวงตาของเธอเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นสีของอัมพัน

            “เรามาถึงที่มั่นสุดท้ายแล้ว ศตรูของเรา นางปีศาจร้ายอยู่ในหอคอยนั้น!!” แม่ทัพในชุดเกาะหนัก ขู่คำราม

            เหล่าอัศวินในชุดเกาะต่างกระแทกด้ามหอกลงกับพื้นดังๆเพื่อปลุกใจ  พวกเขาโห่ร้องฉลองให้กับค่ำคืนสุดท้ายที่กำลังจะจบลง

            “ช่วยข้าด้วย!!” หญิงสาวตัวผอมบางวิ่งหน้าตาตื่นออกมาจากทางเข้าหอคอย เธอซบลงที่อกของแม่ทัพอัศวิน

            “อย่าได้หวาดกลัวแม่หญิง พวกข้าจะจบค่ำคืนแห่งคำสาปนี้เอง” แม่ทัพหนุ่มส่งยิ้มให้หญิงสาวช่วยลดความกังวลบนในหน้าของนาง

            “ข้าขอขอบคุณท่านมาก ท่านนักรบ...”

            “อย่าได้หวาดกลัว!!” แม่ทัพหนุ่มหันกลับไป ปลุกใจเหล่าอัศวินด้านหลัง “หากเจ้าพ่ายแพ้ต่อความกลัว ความตายนั้นจะมาเยือนเจ้า จงต่อสู้!” ชายหนุ่มชูดาบในมือขึ้น “เพื่ออิสระภาพ!!”

            “เฮ้!!!!” ชายฉกรรจ์นับร้อยยกอาวุธของพวกเขาขึ้นและตะโกนร้องอย่างสุดเสียง

            ทันใดนั้น ผิวของแม่ทัพหนุ่มก็เริ่มซีดลง ดวงตาของเขาเบิกกว้าง

            “อ๊าก....” เสียงอันแหบแห้งถูกเค้นออกมาจากลำคอของเขา หญิงสาวที่เขาได้ช่วยไว้ บัดนี้เธอได้เปิดเผยรูปร่างที่แท้จริงออกมา

            ผิวของมันซีดเซียวปากฉีกไปถึงใบหู มีเขี้ยวอันแหลมคมนับสิบ ใบหน้าซูบผอม นัยน์ตากลมโตเหลือกออกมาจากเบ้า

          “ปะ...ปีศาจ!!” อัศวินแถวหน้าต่างตกอยู่ในความกลัว หากแม่ทัพของพวกเขาพ่ายลงแล้วใครกันจะรับรองชีวิตของพวกเขา เหล่าชายฉกรรจ์ค่อยๆถอยตัวออกห่าง จากร่างของแม่ทัพหนุ่ม

            “ช่วย...ช่วยข้าด้วย” ชายหนุ่มทรุดตัวคุกเข่า ปล่อยให้นางปีศาจสูบกินเลือดในร่างของเขาไปจนหมดสิ้น

            ‘ฉัวะ!’ หัวของมันหลุดกระเด็นลอยสูงขึ้นไป  และตกอยู่ตรงกลางของกองอัศวิน

            “เหวอ!!” กองอัศวินแตกออกเปิดช่องว่างไว้ที่หัวของมัน

            “สงบใจก่อน เหล่านักรบทั้งหลาย” ชายหนุ่มปริศนาเอ๋ยขึ้น ก่อนจะสะบัดดาบยาวในมือหนึ่งครั้งเพื่อสลัดคราบเลือดออก  เขาสวมชุดคลุมสีดำ หมวกทรงสูง ใส่ผ้าปิดปากเห็นแค่แววตาอันเกรี้ยวกราด สะพายขวานยักษ์ด้านหลัง ที่เอวเหน็บดาบและมีดนับสิบเล่ม “หากพวกเจ้าหวาดกลัว แล้วพวกคนที่อยู่ด้านหลังเจ้าจะเป็นเช่นไร”

            “เจ้า..เป็นใครกัน”

            “มันไม่สำคัญว่าข้าเป็นใคร แต่ในค่ำคืนนี้ ข้ามาเพื่อขับไล่ความมืดเฉกเช่นเดียวกับพวกเจ้า” ชายปริศนาดึงผ้าปิดปากของเขาลง “ค่ำคืนนี้....ใครจะร่วมทางไปกับข้า”

            ความเงียบค่อยๆปกคลุมไปทั่วบริเวณอีกครั้ง นัยน์ตาสีไวท์แดงของชายหนุ่มยังคงจับจ้องไปที่เหล่ากองอัศวินผู้เสียขวัญ

            “ข้าขอ...ร่วมทางไปด้วย” อัศวินหนุ่มเดินออกมาจากแถวของตนช้าๆ “หากท่านต้องการคนช่วย....เพื่อขับไล่ความมืดในค่ำคืนนี้....”

            “ข้าด้วย...” เหล่าอัศวินค่อยๆเดินออกมาด้านหน้า เมื่อเห็นดังนั้นชายหนุ่มจึงหันหน้าไปทางหอคอย

            “ข้าคงไม่อาจรับรองชีวิตของพวกเจ้าได้ทุกคน....” เขาดึงผ้าปิดปากขึ้นมา “แต่คืนนี้ ข้ารับรองได้ว่าความมืดจะจบสิ้น”

            ด้านบนของหอคอยสูงเสียดฟ้า ริมฝีปากของราชินีสาวผุดยิ้มบางๆออกมา

            “จักรพรรดินี อนาลิส ยินดีรับคำท้าของเจ้า เฟรดเดอริค เฟย์ แฮลซิ่ง ”

....................................................................................................